Дзяржаўны запаведнік утвораны 30 студзеня 1925 года

Уключаны ў Сусветную сетку біясферных рэзерватаў Праграмы ЮНЕСКА "Чалавек і біясфера" (1979 г.)

Уключаны ў Еўрапейскую сетку біягенетычных рэзерватаў (1994 г.)

Узнагароджаны Еўрапейскім Дыпломам прыродаахоўных тэрыторый (1995 г.)

Уключаны ў Рамсарский Спіс уадно-балотных угоддзяў міжнароднага значэння (2010 г.)

Член міжнароднай арганізацыі Wetland Link International (з 2011 г.)

Партнёр Еўрапейскага грамадства дзікай прыроды "European Wilderness Society" (з 2014 г.)

Ключавая батанічная тэрыторыя (КБТ)

Ключавая арніталагічны тэрыторыя (КОТ) - код ВУ005, катэгорыі В1,В3)

Пункт маніторынгу нацыянальнай сістэмы маніторынгу навакольнага асяроддзя (НСМНА)

Па класіфікацыі МСОП (Міжнароднага саюза аховы прыроды IUCN) запаведнік найбольш адпавядае катэгорыі 1а (строга ахоўваецца прыродны рэзерват (участак Дзікай прыроды).

Бярэзінскі біясферны запаведнік мае статус Дзяржаўнай прыродаахоўнай установы (загад УДПРБ №148 ад 21.06.2001 г., АДР №300038723, рашэнне №480 ад 06.08.2001 г.).

Дзяржаўная прыродаахоўная ўстанова «Бярэзінскі біясферны запаведнік» створана ў мэтах кіравання размешчаным на яго тэрыторыі прыродным комплексам.
 
Асноўнымі задачамі ДПУ «Бярэзінскі біясферны запаведнік» з'яўляюцца:
 
·  забеспячэнне ўмоў захавання ў натуральным стане прыродных комплексаў і аб'ектаў, змешчаных на яго тэрыторыі;
 
·  арганізацыя выканання прыродаахоўных мерапрыемстваў на ААПТ і забеспячэнне выканання ўсталяванага рэжыму яе аховы і выкарыстанні;
 
·  арганізацыя і правядзенне навукова-даследчых прац;
 
·  арганізацыя маніторынгу навакольнага асяроддзя;
 
·  садзейнічанне ў падрыхтоўцы навуковых кадраў і адмыслоўцаў у вобласці аховы навакольнага асяроддзя;
 
·  экалагічная адукацыя, асвета, выхаванне насельніцтва і прапаганда аховы навакольнага асяроддзя;
 
·  захаванне прыроднага комплексу як гістарычна які склаўся ландшафту і генетычнага фонду расліннага і жывёльнага свету;
 
·  распрацоўка і ўкараненне ў практыку навуковых метадаў аховы прыроды і прыродакарыстання;
 
·  захаванне культурнай спадчыны (аб'ектаў этнаграфіі, археалогіі, гісторыі і інш.);
 
·  арганізацыя навукова-абгрунтаванага экатурызма.