Зімовы маршрутны ўлік жывёл (ЗМУ) заснаваны на вызначэнні іх багацця па слядах, а не ўліку саміх жывёл. Лік улічаных слядоў не адпавядае ліку жывёл на ўліковай тэрыторыі, лік слядоў з'яўляецца толькі падставай для складанага разліку колькасці.
У дні правядзення ўлікаў надвор'е выдалася больш-меней дабратворная. Быў невялікі марозік з лёгкай снежкай, але ўзмацніся снег - і ўлікі прыйшлося бы адмяняць і пераносіць на іншыя дні.
Маршрут праходзіцца 2 дня запар у адным і тым жа кірунку. Указанне пра аднакратнае праходжанне маршруту дае чалавек, адказны за правядзенне ўліку.
Перад выйсцем на маршрут уліковец запаўняе ва ўліковай картцы ЗМУ радкі «дата і час заціркі слядоў», «дата і час уліку». Па канчатку маршруту запоўненая ўліковая картка абавязкова падпісваецца ўлікоўцам.
Вельмі важна сапраўды вытрымаць маршрут, бо любое адхіленне скажае яго даўжыню. Калі ж адхіленне ўсё ж адбылося, уліковец павінен паказаць на схеме фактычна пройдзены маршрут. Калі гэта зрабіць цяжка, неабходна дакласці пра гэта чалавеку, адказнаму за правядзенне ўліку і разам паспрабаваць усталяваць праўдзівую даўжыню пройдзенага маршруту.
У першы дзень заціраюцца (г.зн. пазначаюцца, закрэсліваюцца) усе перасекаемыя сляды. Рэкамендуецца заціраць і старыя злёгку прыпарушаныя сляды, тады невялікі снегапад не сарве правядзенне ўліку. У выпадку багатага снегапада ці завеі ўлік спыняецца і праводзіцца нанова з усталяваннем спрыяльнага надвор'я. Сцежкі затоптваюцца і засынаюцца друзлым снегам, каб на наступны дзень вызначыць, ці прайшлі па іх жывёлы.
Сляды капытных звяроў, ваўка і рысі, а таксама мядзведзя (калі сустрэнуцца) наносяцца на абрыс маршруту ў выглядзе стрэлак, якія паказваюць кірунак руху. Выгляд, а пры магчымасці ўзрост і пол жывёл пазначаецца побач са стрэлкай знакамі, прыведзенымі ва ўліковай картцы ЗМУ.
Дасведчаныя следапыты, акрамя таго, могуць вызначыць узроставую катэгорыю і пол (сталых) капытных. Адзначаюцца па полу і ўзросту толькі тыя сляды, пол і (ці) узрост якія пакінулі іх жывёл вызначаны пэўна і адназначна. Калі пол і (ці) узрост усталяваць цяжка (маюцца сумненні), паказаныя сляды не адлюстроўваюцца (гэта значыць, колькасць слядоў па полу і ўзросту можа не адпавядаць агульнай колькасці ўлічаных слядоў).
Калі кабаны ці алені прайшлі адной сцежкай, варта прайсці па ёй у адзін ці два бакі і паспрабаваць вызначыць іх колькасць.
Уліковыя маршруты з года ў год амаль не змяняюцца і праходзяць галоўным чынам па квартальных прасеках для палягчэння арыентавання на мясцовасці. Маршрутамі (усяго іх парадку 60) абхоплена каля 70 % тэрыторыі.
Яны перасякаюць усю разнастайнасць біятопаў (лес, поле, пойма, балота) у той жа прапорцыі, у якой яно прадстаўлена на тэрыторыі запаведніка. Даўжыня пешага маршруту складае 7-12 км.Правядзенне прац з года ў год па адзінай методыцы дае магчымасць выразна ўбачыць тэндэнцыі адбывалага ў жыцці жывёл запаведніка. Сабраныя дадзеныя дазволяць ацаніць змену колькасці, убачыць больш поўную і дакладную карціну размеркавання насельнікаў запаведніка па тэрыторыі, вырабіць картіраванне асноўных месцапражыванняў жывёл, усталяваць месцы іх перасоўвання і канцэнтрацыі. Адмысловая ўвага надаецца адзнацы перасоўвання жывёл праз межы запаведніка.
У наш час праводзіцца камеральная апрацоўка першаснага палявога матэрыялу. Усе атрыманыя дадзеныя будуць прааналізаваны і занесены ў штогадовы выпуск Летапісі Прыроды Бярэзінскага біясфернага запаведніка.
Першую вестку пра «таптыгіна», які прачнуўся, прынёс нам майстар лесу, што праводзіў зімовы ўлік у наваколлях Домжарыцкага ляснікоўства. 26 студзеня ён выявіў на снегу свежыя сляды мядзведзя! У другі дзень навуковыя супрацоўнікі пратропілі сляды мядзведзя і выявілі бярлогу і сляды мядзведзіцы і двух медзведзянятаў.
